مفاهیم کلیدی: کریستال، محلول اشباع، تبخیر

پیش زمینه: 
نمک آشپزخانه از تعداد زیادی کریستال بسیار کوچک تشکیل شده است. زمانی که این کریستال‌های نمک را در آب می ریزید، حل می‌شوند و ساختار کریستالی خود را از دست می دهند. با تبخیر آب، کریستال های نمک دوباره شکل می گیرند. در علم بلور شناسی به این کریستال‌ها مکعبی گفته می شود. این شکل مکعبی کریستال‌ها حاصل نحوه‌ی کنار هم قرار گرفتن اتم ها در کنار هم است، همان طور که شکل تعداد زیادی پرتقال در یک جا، حاصل نحوه ی قرارگرفتن تک تک پرتقال‌ها کنار هم است.
کریستال‌هایی که در اینجا می سازید بسیار زیبا خواهد بود. نکته کلیدی در ساختن این بلور های زیبا، تبخیر سریع و استفاده از مقداری نخ است.
 

مواد و وسایل مورد نیاز:
 یک چهارم فنجان نمک
 یک فنجان آب
 حدود 3 فوت نخ
 یک قابلمه (هنگام استفاده از اشیای داغ و اجاق گاز حتماً از یک بزرگتر کمک بگیرید.)
 قاشق برای هم زدن
 یک فنجان یا شیشه‌ی کوچک ( باید حداقل 5 اینچ ارتفاع داشته باشد و قابلیت جوشاندن آب را نیز داشته باشد)
 رنگ خوراکی (اختیاری)
 یک سینی یا بشقاب برای نگه داشتن فنجان ها
 روزنامه یا حوله برای قرار دادن زیر وسیله ها (اختیاری)

آماده سازی:
 نخ را در اندازه های 5 اینچی ببرید. شش یا هفت تکه از آن را به هم گره بزنید تا به صورت یک دسته نخ دربیاید. 
 فنجان یا شیشه را روی یک سطح مطمئن که برای چند روز تکان نخورد قرار دهید. زیر آن

روزنامه یا حوله بگذارید تا جایی کثیف نشود.

روش کار:
 برای تهیه ی محلول آب و نمک، آب را در قابلمه بجوشانید.
حدود یک چهارم نمک را به آن اضافه کنید. (می توانید چند قطره رنگ خوراکی هم اضافه کنید.) مخلوط حاصل را با یک قاشق به هم بزنید تا خوب یک دست شود. ظاهر آب در حال جوش چه تغییری می کند؟
 به تدریج نمک بیشتری به محلول اضافه کنید تا جایی که دیگر نمک در آب حل نشود. چه مقدار نمک داخل آب ریختید قبل از اینکه آب نمک بیشتری را حل نکند؟ محلولی که در حال حاضر دارید، یک محلول فوق اشباع است. ظاهر محلول را بررسی کنید. ممکن است یک لایه کریستال نمک روی سطح محلول تشکیل شود.
 شعله ی زیر قابلمه را خاموش کنید و محلول را داخل یک فنجان بریزید.
 با دقت، انتهای گره زده ی نخ ها را داخل محلول فرو کنید و نخ ها را طوری در فنجان قرار دهید که انتهای آزاد همه ی آنها به طور یکسان از لبه ی فنجان آویزان باشد. به نظر شما نخ ها قرار است چه کاری انجام دهند؟ آیا متوجه این موضوع شده اید که نخ ها محلول آب و نمک را به خود جذب می کنند؟
 فنجان را در محلی قرار دهید که تکان نخورد.
 منتظر بمانید و به طور مرتب کریستال های تشکیل شده را چک کنید. بعد از یک ساعت چه چیزی مشاهده می کنید؟ بعد از یک روز و دو روز چطور؟

آزمایش‌هاي تکمیلی:
 زمانی که محلول نمک در فنجان به اندازه ی کافی تبخیر شد و سر گره خورده ی نخ ها از محلول بیرون ماند، می‌توانید مراحل بالا را تکرار کنید و مقداری محلول آب و نمک جدید را به فنجان اضافه کنید. بعد از یک و دو روز چه اتفاقی می افتد؟
آزمایش را تکرار کنید اما این بار از طول‌های مختلفی از نخ استفاده کنید و آنها را در  زوایای مختلف از لبه ی فنجان آویزان کنید. این تغییرات چه تأثیری روی نحوه‌ی تشکیل کریستال‌ها می گذارد؟ 

سعی کنید با استفاده از رنگ خوراکی، کریستال هایی با رنگ های مختلف درست کنید. اولین محلولی که داخل فنجان می ریزید را با یک رنگ درست کنید، سپس صبر کنید تا کریستال ها تشکیل شوند و محلول داخل فنجان تبخیر شود. محلول دومی که می خواهید داخل فنجان بریزید را با یک رنگ دیگر درست کنید. این محلول جدید را به همان فنجان اضافه کنید و به نخ ها دست نزنید. با تبخیر شدن محلول دوم کریستال های تشکیل شده روی نخ ها چه شکلی می شوند؟

مشاهدات و نتیجه گیری:
زمانی که نمک را به آب اضافه می کنید، کریستال های نمک حل می شوند و نمک به داخل محلول می رود. اما بیشترین مقدار نمکی که می تواند در حجم مشخصی آب حل شود محدود است. زمانی که بیشترین مقدار نمک ممکن در آب حل شود، حاصل یک محلول اشباع از نمک است.

نقطه ی اشباع وابسته به دماست و در دماهای مختلف مقدار آن متفاوت است. با افزایش دما، میزان بیشتری نمک می تواند در آب حل شود. وقتی که محلول آب و نمک را می جوشانید، دمای محلول بسیار بالا می رود و درنتیجه مقدار بیشتری نمک در آب حل می‌شود. اما زمانی که شعله ی زیر ظرف را خاموش می کنید و محلول شروع به سرد شدن می کند، مقدا نمک حل شده در آن از حالت عادی بیشتر است. پس حالا یک محلول فوق اشباع داریم. حالت فوق اشباع یک حالت ناپایدار است. درنتیجه مولکول‌های اضافی نمک شروع به کریستال شدن می کنند تا از محلول خارج شوند و به حالت جامد خود برگردند. 

این اتفاق در محلی تحت عنوان محل هسته گذاری کریستالیزاسیون رخ می دهد، جاهایی مثل انتهای ریش ریش شده ی یک نخ. هم زدن یا تکان دادن محلول فوق اشباع یکی از عواملی است که باعث شروع فرآیند کریستالیزاسیون می شود.  در عرض چند روز، شما می توانید مشاهده کنید که کریستال نمک روی نخ ها تشکیل می شود و با گذشت زمان بیشتر، مقدار این کریستال ها افزایش می یابد. اگر با تبخیر شدن محلول و خارج شدن سر گره ی نخ ها از محلول، به طور مرتب محلول بیشتری به ظرف اضافه کنید، می توانید کریستال های بزرگتری درست کنید.

منابع مفيد:

مفاهیم کلیدی: مزه (طعم)، حس چشایی، غذا، مغز

مقدمه:
در ایام تعطیلات معمولاً خوراکی های زیادی با طعم های مختلف در خانه ها پیدا می شود. آیا تا به حال از خود سوال کرده اید که چگونه طعم های مختلف را از هم تشخیص می دهیم؟ انسان ها به طور کلی قابلیت درک و تشخیص 5 طعم متفاوت شیرین، شور، ترش، تلخ و اومامی (Umami) را دارند. اومامی مزه ای است که کمتر شناخته شده است و مسئول درک طعم خوراکی هایی مثل سویا، سس گوجه فرنگی و بسیاری از غذاهایی است که حاوی مقدار زیادی از نمک اسید گلوتامیک هستند. آیا انسان می تواند تمام این مزه ها را به آسانی تشخیص دهد؟ در این آزمایش شما و همراهانتان آستانه ی درک مزه های مختلف را بررسی می کنید.

پیش نیاز:
سیستم چشایی ما انسان ها بسیار حساس است. علاوه بر درک مزه ها زمانی که مقدار آنها بسیار کم است (غلظت پایین)، ما قادر به درک مزه های متفاوت مواد با ساختارهای مولکولی تقریباً مشابه که تفاوت بسیار کمی با هم دارند نیز هستیم. برای مثال، ما انسان ها می توانیم تفاوت بین مزه ی استریوایزومرها را که در واقع دو ماده هستند که ذرات سازنده شان دقیقاً یکسان است و تنها آرایش ساختاری آنها تصویر آینه ای از یکدیگر است متوجه شویم. برای مثال، ماده ی شیرین کننده ی مصنوعی آسپارتام (aspartame) طعم کاملاً شیرینی دارد. اما استریوایزومر آن به هیچ وجه شیرین نیست.

این قابلیت فوق العاده ی درک مزه ها در انسان به خاطر وجود گیرنده های چشایی قوی در سطح زبان ماست. این گیرنده های چشایی که روی برآمدگی های کوچک زبان ما واقع شده اند و به صورت زایده های قارچی شکل هستند، هرکدام حدود 50 تا 150 سلول گیرنده ی چشایی را شامل می شود. روی سطح این سلول ها، گیرنده هایی قرار دارند که به مولکول های کوچکی که مزه ی خوراکی ها را مشخص می کنند متصل می شوند. این گیرنده ها سپس از طریق عصب های چشایی، اطلاعات مربوط به مزه ی مواد را به مغز منتقل می کنند. انجام این فرآیند منجر به توانایی ما در درک پنج طعم متفاوت خوراکی ها می شود.

مواد و وسایل مورد نیاز:

 قاشق برای اندازه گیری آب (ترجیحاً مقطر باشد.) 12 عدد لیوان کاغذی یا پلاستیکی ماژیک ترازوی آشپزخانه (اگر ترازو ندارید می توانید از قاشق چای خوری برای اندازه گیری استفاده کنید.) شکر نمک خوراکی سرکه چند عدد قاشق تعدادی گوش پاک کن حوله تمیز یک برگه ی کاغذ به همراه مداد یا خودکار (اختیاری) چند نفر داوطلب برای انجام آزمایش (اختیاری)

آماده سازی:
 6 قاشق غذاخوری آب مقطر را داخل یک لیوان پلاستیکی یا کاغذی بریزید. مقدار 10 گرم (در حدود دو و نیم قاشق چای خوری) شکر به آن اضافه کنید و خوب آن را به هم بزنید تا شکر به طور کامل در آب حل شود. حالا یک محلول 10 درصدی شکر دارید. با ماژیک روی لیوان این غلظت را بنویسید. حال 2 قاشق چای خوری از محلول 10 درصدی شکر را در یک لیوان جدید بریزید. سپس 6 قاشق غذاخوری آب به آن اضافه کنید و آن را خوب به هم بزنید. حالا یک محلول 1 درصدی شکر دارید. روی این لیوان نیز غلظت آن را با ماژیک بنویسید. فرآیند رقیق سازی را ادامه دهید. (به این ترتیب که در هر مرحله 2 قاشق چای خوری از محلول مرحله ی قبل را در یک لیوان جدید بریزید و به آن 6 قاشق غذاخوری آب اضافه کنید.) تا به ترتیب محلول های 0.1 درصد و 0.01 درصد از شکر داشته باشید. روی این دو لیوان هم غلظت هایشان را با ماژیک بنویسید. فکر می کنید کمترین غلظتی از شکر که می توانید مزه ی آن را در دهان خود حس کنید چقدر است؟ حالا همین مراحل را به جای شکر با نمک انجام دهید و محلول های نمک با غلظت های 10%، 1%، 0.1% و 0.01% تهیه کنید. روی هر لیوان غلظت محلول داخلش را با ماژیک بنویسید. اگر ترازو ندارید، 10 گرم نمک معادل 1.75 قاشق چای خوری نمک است. فکر می کنید کمترین غلظتی از نمک که مزه ی آن را در دهان خود حس خواهید کرد چقدر است؟ حالا به جای نمک، از سرکه استفاده کنید و مراحل بالا را تکرار کنید تا محلول هایی از سرکه با غلظت های 10%، 1%، 0.1% و 0.01% داشته باشید. برای سرکه، 10 گرم معادل است با 2 قاشق چای خوری از آن. در مورد سرکه چطور؟ فکر می کنید کمترین غلظتی از سرکه که بتوانید مزه ی آن را در دهان خود حس کنید چقدر است؟

روش کار:

 دهان خود را با آب بشویید و زبانتان را با یک حوله تمیز خشک کنید. یک گوش پاک کن تمیز را داخل محلول 10 درصدی شکر فرو کنید و سپس آن را روی تمام سطح زبان خود بکشید. شیرینی آن را حس می کنید؟ همین کار را برای محلول 1 درصد، 0.1 درصد و 0.01 درصد شکر انجام دهید. قبل از هر مرحله دهان خود را بشویید و زبانتان را خشک کنید. کمترین غلظتی از شکر که مزه ی آن را در دهان خود حس کردید چقدر بود؟ این آستانه ی تقریبی درک چشایی شما از شکر است. می توانید این عدد را روی کاغذ بنویسید تا از یادتان نرود.  دهان خود را بشویید و زبانتان را خشک کنید. حالا همین مراحل را برای محلول 10 درصد نمک انجام دهید. آیا مزه ی نمک را در دهان خود حس می کنید؟ همین مراحل را برای محلول 1 درصد، 0.1 درصد و 0.01 درصد نمک انجام دهید و دقت داشته باشید که قبل از هر مرحله دهان خود را بشویید و زبانتان را خشک کنید. کمترین غلظتی از نمک که مزه ی آن را در دهان خود حس کردید چقدر بود؟ این آستانه ی تقریبی درک چشایی شما از نمک است. عدد را یادداشت کنید. دهان خود را با آب بشویید و زبانتان را با حوله ی تمیز خشک کنید. حالا یک گوش پاک کن تمیز را در محلول 10 درصدی سرکه فرو کنید و سپس آن را روی تمام سطح زبان خود بکشید. آیا مزه ی ترش آن را حس می کنید؟ این کار را برای محلول های 1 درصد، 0.1 درصد و 0.01 درصد سرکه تکرار کنید. کمترین غلظتی از سرکه که مزه ی ترش آن را در دهان خود حس کردید چقدر بود؟ این آستانه ی تقریبی درک چشایی شما از مزه ی سرکه است. عدد را یادداشت کنید. آیا آستانه ی درک چشایی شما (کمترین غلظتی از ماده که می توانید مزه ی آن را تشخیص دهید) برای هر سه ماده ی مورد آزمایش یکسان بود؟ یا برای بعضی ها کمتر بود؟ آیا مزه ی محلولی را که غلظت آن 10 برابر بیشتر بود، به اندازه ی 10 برابر قوی تر حس کردید؟ 

آزمایش‌هاي تکمیلی:
- این آزمایش را روی افراد دیگر انجام دهید و نتایج را با هم مقایسه کنید. آیا آستانه ی درک مزه ها برای افراد مختلف متفاوت است؟ آیا کمترین آستانه ی چشایی برای همه ی افراد در مورد یک مزه بود یا اینکه برای هر فرد متفاوت بود؟ 
- افراد را به گروه های سنی مختلف تقسیم کنید و آزمایش را انجام دهید. آیا آستانه ی درک چشایی انسان رابطه ای با سن او دارد؟
- در آزمایشی که انجام دادید، هربار غلظت محلول ها را 10 مرتبه کاهش دادید و محلولی با غلظت جدید ساختید. برای دقت بیشتر می توانید  غلظت های بیشتر با فاصله های کمتر را هم امتحان کنید تا آستانه ی دقیق درک چشایی خود ا از شکر، نمک و سرکه به دست آورید. 

مشاهدات و نتیجه گیری:
آیا توانستید مزه ی تمام محلول های با غلظت 10% را تشخیص دهید؟ درمورد محلول های 0.01% چطور؟ مزه ی هیچ کدام را حس نکردید؟ آیا درمورد شکر آستانه ی درک چشایی بالاتری داشتید؟ به این معنی که تنها قادر به تشخیص مزه ی شکر در محلول با غلظت بالای آن بودید، در مقایسه با نمک و سرکه که قابلیت درک مزه ی آنها در محلول های رقیق ترشان را نیز داشتید و به بیان دیگر آستانه ی درک چشایی کمتری داشتید.

مزه ی محلول های 10 درصدی نمک، شکر و سرکه تقریباً برای همه ی افرادی که این آزمایش را انجام بدهند قابل تشخیص است. در مقابل، تقریباً هیچ کس مزه ی محلول های 0.01 درصد از این سه ماده را حس نمی کند چرا که غلظت شان بسیار پایین است. سه مزه ی شیرین، شور و ترش هر کدام آستانه ی درک چشایی متفاوتی دارند و درواقع غلظت های متفاوتی از هرکدام برای انسان قابل تشخیص است.

در حقیقت، درک بعضی طعم ها در غلظت های کم برای سیستم چشایی انسان آسان تر از طعم های دیگر است. همچنین، آستانه ی درک چشایی برای افراد مختلف یکسان نیست. ممکن است در آزمایش مشاهده کرده باشید که در غلظت های پایین، درک مزه ی شیرین سخت تر از مزه ی شور و ترش است. به بیان دیگر، آستانه ی درک چشایی انسان از مزه ی شیرین بیشتر از مزه ی شور و ترش است. همچنین ممکن است مشاهده کرده باشید که تشخیص مزه ی ترش (سرکه) در غلظت های کم برای افراد آسان تر از تشخیص مزه ی شور در این غلظت هاست. اما تفاوت بین این دو بسیار کوچک است و برای به دست آوردن نتایج دقیق و مطمئن نیاز به انجام تعداد آزمایش های بیشتر است.

مفاهیم کلیدی: دانسیته (جرم حجمی)، جرم، حجم، غلظت، شناوري، آب

مقدمه:
آیا تا به حال به این مسئله دقت کرده اید که بعضی اجسام روی آب غوطه ور می شوند درحالیکه برخی دیگر در آن فرو می روند؟ این مسئله به دانسیته ی اجسام در مقایسه با دانسیته ی آبی که در آن قرار گرفته اند بستگی دارد.

اگر جسمی از آبی که در داخل آن قرار گرفته است دانسیته ی کمتری داشته باشد، روی سطح آب شناور می ماند. آب شور چون چگال تر از آب شیرین است، بعضی اجسام در اقیانوس که آب شور دارد راحت تر غوطه ور می شوند. شما نیز می توانید با اضافه کردن نمک به آب شهری، آب چگال تر درست کنید. درواقع اگر مقدار کافی نمک به آب اضافه کنید، می توانید آن را آنقدر چگال کنید که حتی یک تخم مرغ روی آن غوطه ور شود! در این آزمایش در این مورد بیشتر خواهید آموخت.

پیش نیاز:
اگر یک تخم مرغ را در یک لیوان آب شهری قرار دهید، در آن فرو می رود. دلیل فرو رفتن تخم مرغ در آب شهری بیشتر بودن چگالی یا دانسیته ی تخم مرغ از آب است. دانسیته یا چگالی یک ماده در واقع جرم واحد حجمی آن است. برای مثال، دانسیته ی آب شیرین در شرایط استاندارد تقریباً 1 گرم بر سانتی متر مکعب است.

حال اگر به مقدار مناسب نمک به آب اضافه کنید، تخم مرغ روی آب می آید و شناور می شود! چون افزودن نمک به آب باعث افزایش دانسیته ی محلول می شود. این افزایش دانسیته به خاطر افزایش جرم در اثر اضافه کردن نمک در حجم ثابتی از آب است. قابلیت شناور شدن یک جسم مثل تخم مرغ روی سطح آب را شناوري (Buoyancy) می گویند. اما چه مقدار نمک باید به آب اضافه شود تا تخم مرغ روی آن شناور شود؟ در این آزمایش با درست کردن محلول آب و نمک در غلظت های مختلف، این مقدار را به دست خواهید آورد.

مواد و وسایل مورد نیاز:
 آب
 یک فنجان برای اندازه گیری
 یک ظرف بزرگ مثل یک کاسه یا قابلمه (باید حداقل گنجایش سه فنجان آب را داشته باشد.)
 نصف فنجان نمک
 پنج عدد فنجان که هر کدام حداقل گنجاش 500 گرم را داشته باشد.
 یک ماژیک در صورتی که از فنجان های یک بار مصرف استفاده می کنید و یا برچسب و خودکار اگر فنجان ها یک بار مصرف نیستند.
 سه قاشق برای هم زدن محلول های آب و نمک
 قاشق سوپ خوری برای جا به جا کردن تخم مرغ

آماده سازی:
 تخم مرغ را از یخچال بیرون بیاورید و مدتی آن را در دمای اتاق نگه دارید تا گرم شود و به دمای اتاق برسد. دقت کنید که همیشه بعد از دست زدن به تخم مرغ خام، دست هایتان را بشویید چرا که ممکن است حامل باکتری سالمونلا (Salmonella) باشد.
 مقدار یک فنجان و نیم آب داخل ظرف بزرگی که آماده کرده اید بریزید.
 به اندازه ی نصف فنجان نمک به ظرف اضافه کنید و آن را به هم بزنید تا نمک حل شود. (مشاهده می کنید که همه ی نمک در این مرحله حل نمی شود.)
 یک فنجان دیگر آب به ظرف اضافه کنید و محلول را به هم بزنید تا نمک باقی مانده نیز حل شود. قبل از رفتن به مرحله ی بعد، اطمینان حاصل کنید که تمام نمک در آب حل شده باشد. دقت کنید که برای حل شدن همه ی نمک در آب، به حدود 5 تا 10 دقیقه هم زدن مداوم نیاز دارید، پس صبور باشید. به نظر شما چرا باید آزمایش را بااین محلول با غلظت بسیار بالای نمک شروع کنیم؟
 5 فنجان را کنار هم روی یک سطح قرار دهید. از چپ به راست آن ها را از 1 تا 5 شماره گذاری کنید. اگر از فنجان های یک بار مصرف استفاده می کنید، می توانید با یک ماژیک شماره ی هر کدام را روی خودش بنویسید. اما اگر از فنجان های آشپزخانه استفاده می کنید، روی برچسب شماره ها را بنویسید و برچسب ها را به فنجان ها بچسبانید تا بعد از آزمایش بتوانید آن ها را بکَنید.

روش کار:
 مقدار سه چهارم یک فنجان از محلول آب و نمکی که آماده کرده اید را در فنجان شماره ی 1 بریزید.
 حال مقدار سه چهارم فنجان آب شهری به هر کدام از فنجان های شماره ی 2 تا 5 اضافه کنید. (به فنجان شماره ی 5 چیز دیگری اضافه نکنید)
 مقدار سه چهارم فنجان از محلول آب و نمک آماده شده در ابتدای کار را به فنجان شماره ی 2 اضافه کنید و آن را خوب به هم بزنید. غلظت نمک در محلول شماره ی 2 در مقایسه با محلول شماره ی 1 چه تغییری کرده است؟
 مقدار سه چهارم فنجان محلول آب و نمک از فنجان شماره ی 2 بردارید و به فنجان شماره ی 3 اضافه کنید و آن را خوب به هم بزنید. غلظت نمک در فنجان شماره ی 3 چه تغییری نسبت به غلظت آن در فنجان شماره ی 1 و 2 کرده است؟
 مقدار سه چهارم فنجان محلول آب و نمک از فنجان شماره ی 3 را به فنجان شماره ی 4 اضافه کنید و آن را خوب به هم بزنید. غلظت نمک در فنجان شماره ی 4 نسبت به غلظت آن در فنجان های قبلی چه تغییری کرده است؟
 با استفاده از یک قاشق سوپ خوری، تخم مرغ را در فنجان شماره ی 5 قرار دهید. آیا تخم مرغ روی آب شناور می شود؟
 با کمک قاشق سوپ خوری، تخم مرغ را از فنجان شماره ی 5 دربیاورید و در فنجان شماره ی 4 قرار دهید. آیا تخم مرغ روی آب شناور می ماند؟
 همین کار را برای فنجان های شماره ی 3، 2 و 1 انجام دهید. در کدام یک از فنجان ها تخم مرغ روی آب شناور می ماند؟ اگر این اتفاق برای بیشتر از یک فنجان رخ داده است، آیا تفاوتی بین نحوه ی شناور شدن تخم مرغ در آنها مشاده می کنید؟ این نتایج چه چیزی درمورد چگالی تخم مرغ به شما نشان می دهد؟



آزمایش‌هاي تکمیلی:
 در این آزمایش، شما بررسی کردید که چه مقدار نمک باید در آب حل شود تا باعث شود تخم مرغ روی سطح آب شناور بماند. می توانید برای دقیق تر شدن نتایج آزمایش، غلظت های بیشتری از محلول آب و نمک را درست کنید و همین آزمایش را روی آنها نیز انجام دهید. سعی کنید چگالی تخم مرغ را اندازه بگیرید. برای این منظور، از محلولی که تخم مرغ برای اولین بار روی سطح آن غوطه ور می شود استفاده کنید و آن را با افزودن مقادیر متفاوت آب، به غلظت های متفاوت رقیق کنید؛ درست مانند کاری که در آزمایش اصلی انجام دادید. حالا تخم مرغ در کدام غلظت از نمک اول از همه غوطه ور می شود؟ این مشاهدات چه نتیجه ای در مورد چگالی تخم مرغ به شما می دهد؟ این آزمایش را با استفاده از چند تخم مرغ دیگر تکرار کنید. می توانید هم از تخم مرغ خام و هم از تخم مرغ آب پز استفاده کنید. آیا نتایجی که از آزمایش با تخم مرغ های دیگر به دست می آورید دقیقاً مشابه نتایج اولیه تان است؟ یا اینکه درمورد هر تخم مرغ نتیجه متفاوت است؟ برای مقایسه ی صحیح بین تخم مرغ در حالت خام و پخته شده، باید همان تخم مرغ خامی را که روی آن آزمایش انجام داده اید بپزید تا دقت نتایج بالا رود. تحقیق کنید که چه مقدار نمک در آب دریا وجود دارد. حال با توجه به اعدادی که از آزمایش خود به دست آورده اید، به نظر شما یک تخم مرغ روی آب دریا شناور می ماند یا در آن فرو می رود؟

مشاهده‌هاي و نتیجه گیری:
آیا مشاهده کردید که تخم مرغ در فنجان های شماره ی 1 و 2 غوطه ور شد ولی در فنجان های 3، 4 و 5 این اتفاق رخ نداد؟
در این آزمایش شما به احتمال زیاد مشاهده کرده اید که تخم مرغ در فنجان شماره ی 1 روی آب شناور می شود. در فنجان شماره ی 2 میزان غوطه وری کمتر است اما در هر حال تخم مرغ روی آب می ماند. در بقیه ی فنجان ها تخم مرغ روی آب نمی ماند و در آن فرو می رود. در فنجان شماره ی 1، غلیظ ترین محلول آب و نمک را داشتید که در ابتدای آزمایش تهیه کرده بودید و شامل نصف فنجان نمک حل شده در دو و نیم فنجان آب بود. غلظت محلول آب و نمک در فنجان های شماره ی 2 تا 4 به ترتیب نصف شدند. برای مثال، غلظت محلول در فنجان شماره ی 2 نصف غلظت آن در فنجان شماره ی 1 بود و غلظت محلول در فنجان شماره ی 3 نیز نصف غلظت در فنجان شماره ی 2 بود. در فنجان شماره ی 5 نیز فقط آب شهری ریختید. تخم مرغ قاعدتاً باید در فنجان های شماره ی 3، 4 و 5 فرو رود چرا که چگالی تخم مرغ بیشتر از چگالی آب و یا محلول رقیق آب و نمک است. محلول های موجود در فنجان های شماره ی 1 و 2 حاوی نمک بیشتری بودند و درنتیجه چگالی بالاتری داشتند. تخم مرغ باید در این محلول ها روی سطح آب شناور بماند. زیرا چگالی محلول ها از چگالی تخم مرغ بیشتر است. میزان چگالی واقعی تخم مرغ نیز چیزی بین چگالی محلول های موجود در فنجان های شماره ی 2 و 3 است.